«در کشور دروغ ها و فریب ها به دنیا آمدن خودش یک بیچارگی بزرگ است. در چنین کشوری باید همه چیز را حدس زد چون هیچ چیزش روشن و آشکار نیست. هر اتفاقی هم می افتد هرگز نمی توان عوامل تشکیل آن را فهمید و ریشه احساسات و عواطف پشت آنها را نمی توان دریافت. بن اندیشه را نمی توان دید و معلوم نیست که فلانی چه چیزی را که نگفته است گفته و چیزی را باید می گفته نگفته است. باید مردم را حدس زد . یک نفر بیگناه برای نمونه در این کشور دروغها و فریبها می میرد باز معلوم نمی شود او چرا مرده چگونه مرده؛ برای چه مرده ؛ چه ساعتی مرده . یک نفر ناگهان دل به تو می دهد معلوم نیست پشت این دل دادن او چه چیزی نهان است و برای چه دل داده است و منظور نهانی اش چیست و چه سودی از آن می بیند. یک سری دوست و آشنا و فامیل داری معلوم نیست نسبت به تو چه احساسی دارند و چه می اندیشند و چه چیز از تو می خواهند. آیا تو برای آنها ارزشی داری و یا نه بی ارزشی ؟ در کشور دروغها و فریب ها به دنیا آمدن بیچاره کننده است. در این کشور هرگز معلوم نشد که دقیقا چرا هشت سال جنگ کردیم چرا سینما رکس آبادان آتش گرفت ؛ چرا فلان تصمیم گرفته شد. همه چیز نهان است و چیزی آشکار نیست. کسی دوست ندارد چیزی را آشکار کند. با فلان کس دوست می شوی نمی دانی که چرا پی در پی همه چیز را از تو پنهان می کند و چرا آنچه می اندیشد را به تو نمی گوید و چیز دیگر می گوید که اصلا به آن نمی اندیشد و باور ندارد. سخنی که می خواهی پشت سرم بگویی پیش رویم بگو. احساسی که داری بیان کن . بگو از چه چیزی بدت می آید و متنفری . مگر چه می شود؟ چه چیزی کم می شود؟ در کشور دروغها به دنیا آمدن بیچارگی است. در این کشور هیچ پدیده مثبتی خود را در هنر و شعر و فلسفه و اندیشه و احساس و عاطفه نشان نمی دهد. اگر هم چیزی خود را نشان می دهد یک سایه است و یا یک تابش ذروغین که زود محو می شود . در کشور دروغها و فریبها زندگی کردن مشکل است. باید مدام دنبال شری باشی که پشت خیر پنهان است. باید دنبال دروغی بود که پشت دو کلمه حرف راست مخفی شده است. در کشور دروغها و فریبها زندگی جهنم است»
نوشته‌هایِ مرتبط:
کورمالی 
بازتاب: سرنوشت تیتر دکترا در ایران | کورمالی