« خدایی که نمی‌‌تواند موسیقی‌ بنوازد، نمی‌‌تواند قانون بگذارد »

« آپولو، یکی‌ از خدایانِ بزرگِ یونان با نواختنِ موسیقی‌، طبیعت و انسان را رام ساخت و طبیعت و انسان را با آهنگِ موسیقی‌، تحتِ قانون در آورد. قوانینِ طبیعت و انسان، با امر و شرعِ خدا بوجود نیامدند بلکه با آهنگ موسیقی‌ [بوجود آمدند]. آپولو می‌‌دانست که قوانین باید انسان را برُبایند و بِکِشَند نه‌ آنکه بِرانند. قانون باید زائیده از روحِ هنر باشد. آیا روزی خواهد شد که در جوامعِ ما قوانینِ دلرُبا بسازند ؟ ما بایستی‌ به خدایانِ خود ، موسیقی‌ بیاموزیم. خدایی که نتواند با موسیقی‌ انسان را به قانون برباید، چاره‌ای جز خشونتِ امر و عذاب و تهدید به مجازات ندارد. به خدایی که نمی‌‌تواند موسیقی‌ بنوازد، بایستی‌ رحم داشت. قانونی که نمی‌‌تواند انسان را با لذت برباید، قانونیست ضدِّ انسانی‌، ولو از خدا باشد. »

منبع:

– منوچهر جمالی، از همه و از هیچ ، برگِ ۱، شرکتِ انتشاراتِ پارس، آمریکا، ۱۹۸۴، برگرفته از وبگاهِ فرهنگشهر، بخشِ کتابها.

نوشته‌هایِ مرتبط:

• مسخ سازی‌هایِ علمی‌، مدرن، منطقی‌ و روحانی .. ! (۰) – طرح مسئله
• موسیقی‌ِ مردمِ جهان (۰) و (۱) – اووه یار ! – استاد سرآهنگ – افغانستان
• نگاهی به فیلم فرش ایرانی
• اسارتِ همیشگی و هنوزه اساطیر و نقش اندیشی‌ِ مردمِ ایران
• کورمالی کردن در تاریکی (۲) – اصل بینش در فرهنگ ایران : جستجو در تاریکی