« مردی که پس از اجرای حکم [ اعدام … و پس از یک روز در سردخانه ] زنده شده بود مجددا اعدام خواهد شد » [.. !]
رندیهای ملانصر الدین در کورمالی
اگر یک بار زندگانی بخشیدی ، انصاف حکم می‌کند که یکبار بگیری، نه دو بار !
گرچه که داد حکم می‌کند که چیزی که نمی‌‌توانی بدهی ، نمی‌‌توانی بگیری، حتا یک بار.
چرا که این الله نیست که جان بخش است.
فردی را برای خطای خود او باید مجازات کرد، نه برای خطاهای همه جامعه. اعدام، مجازات یک فرد برای خطاهای همه جامعه است، نه خطای خود او تنها.
نوشته‌هایِ مرتبط:
« آنچه در گوهر هر چیزی هست ، پدیدار میشود ، ولی نیروئی پنهانی نیز هست که نمی‌گذارد گوهر پدیدار شود. در برابرِ نیروی افشاننده و گسترانده و گشاینده و افزاینده ، نیروی پنهان سازنده و تاریک سازنده و پوشنده هست. اراده به رسیدن به حقیقت. اراده به رسیدن به آنچیزیست که بسته ، تاریک و پنهان و پوشیده ساخته شده است. باید قدرتهای تاریک سازنده و پوشنده و واژگونه سازنده را شناخت ، و با آن پیکار کرد. نیروهای پوشنده ، همیشه « افشانندگی گوهر هر انسانی ، هر کتابی و نوشته‌ای ، هر اثر هنری » را بازمیدارند ، و واژگونه میسازند. مسئله انسان ، یافتنِ « پدیدارسازندگان حقیقت » نیست ، چون هر چیزی بنا بر گوهرش ، خودفشانست ، راست است. مسئله انسان ، پیکار با نیروهای گمنام و ناپیدائیست که میپوشانند و می‌‌بندند. حقیقت ، آن به آن ، ناپیدا و تاریک و پنهان و واژگونه ساخته میشود ، و هیچکسی نیست که بتواند این روند را باز دارد. اگر با این نیروهای پرتکاپو ، که همیشه میپوشند و تاریک میسازند و درست با روشنی ، راه دیدن را سد میکنند ، پیکار کنیم ، حقیقت به خودی خود ، فرا افشانیده میشود. حقیقت را نباید جست ، و نباید به کسی آموخت ، بلکه باید « نیروهای ضد پیدایش حقیقت » را کوبید و پس راند ، تا حقیقت به خودی خودش افشانده شود. حقیقت ، نیاز به آموزگار و رهبر و پیشوا ندارد ، بلکه مسئله بنیادی ، پیکار مداوم با « نیروهای پوشاننده و بازدارنده از پیدایش » هست. حقیقت اگر به خودش گذاشته شود ، بی هیچ واسطه‌ای ، لبریز میگردد ، و برای هر کسی پدیدار میشود. مسئله ، پاره کردن پرده‌ها و به کنار راندن پرده بافان هست. هر حقیقتی ، بر ضد نیروهای پوشاننده ، در تکاپو برای پیدایش است. آنچه از حقیقت پیدا میشود ، در همان لحظه ناپیدا ساخته میشود. حقیقتی که « بطور مداوم پیدا بماند » ، نیست. حقیقت در همان آن که پیدا شد از اهریمن ناپیدا ساخته میشود. »
منبع :
منوچهر جمالی ، بخشی از کتاب : تخمه ی خود زا یا صورت خدا ، انتشارات کورمالی ، لندن ، اکتبر ۱۹۹۶ ، ISBN 1 899167 85 4 . برگ ۴۲ از این کتاب را ببینید. برگرفته از وبگاه فرهنگشهر ، بخش کتابها.
نوشته‌هایِ مرتبط:
« « خود را روشن ساختن » ، بینش کامل از خود نیست. از خود آگاه بودن ، هنوز بینش به خود نیست. روند پیدایش خود بتاریکی میکشد که نمیتوان روشن ساخت (نمیتوان از آن آگاه بود). و بی یافت ژرف پیدایشی خود که در تاریکیهاست ، نمیتوان خود را یافت. اهورامزدا با روشنائی امشاسپندی خود ، نمیتواند « روند پیدایش خود از خود مینوئی اش » [را] دریابد. بلکه آتش که گستره اش از آشکارا به ناپیدا میکشد ، میتواند این ژرف را دریابد ، و برایش « مرز گسترده آشکار و پیدا از گستره ناپیدا » ، مرز نیست. در ژرف هستی ، آتش ناپیدا هست. در ژرف تخمه ، گرما هست. ژرف ریشه ، نم و گرم است. روشنائی آگاهی ، به ژرفای آغاز نمیرسد ، چون پیدایش از درون تخمه یا گوهر تاریک ، آغاز میگردد. ناآگاهبود ، یا گستره بی‌خودی را نمیتوان روشن ساخت. اینست که چشمی که به بینش می‌رسد ، در اسطوره‌های ایرانی و در دین یشت ، چشمیست که در تاریکی ، لرزه جنبشی و موئی را میبیند. سروش ، بواسطه همین آتش پنهانیش ، سراسر شب در تاریکی میبیند. در شب دیدن ، نیاز به چشم عادی ندارد که در روشنائی میبیند ، یا به عبارت دیگر وقتی با نور خورشید روشن شد میبیند. شب دیدن ، نیاز به چشمی دارد که خودش هم خورشید است. در درون تاریکی ، هم آنچه را میخواهد روشن می‌کند ، و هم آنرا میبیند. و این چشم آتشگونه است. آتش ، خودش سرچشمه روشنائیست. و چشمی که خودش روشنائی بتابد باید آتشین باشد. چشم آتشین نیاز به خورشید یا سرچشمه روشنائی از بیرون ، جز خود ندارد. این بود که در آب ، روشنی و آتش (گرما) بود و از این رو خورشید ، از چشمه آب بیرون می‌آمد. خورشید از آب پیدایش می‌‌یافت. روند درک آغاز ، با بینش آتشین امکانپذیر بود. اردیبهشت بود که می‌توانست آغاز مینوئی و تاریک و تخمه ای اهورامزدا و حقیقت را دریابد ، نه روشنی. بهترین حقیقت (اردیبهشت) ، شناخت حقیقت با چشم آتشین خود (بی هیچ رهبری) در ژرف تاریکی بود. »
منبع :
منوچهر جمالی ، بخشی از کتاب : تخمه ی خود زا یا صورت خدا ، انتشارات کورمالی ، لندن ، اکتبر ۱۹۹۶ ، ISBN 1 899167 85 4 . برگ ۴۱ از این کتاب را ببینید. برگرفته از وبگاه فرهنگشهر ، بخش کتابها.
نوشته‌هایِ مرتبط:
رندیهای ملانصر الدین در کورمالی
رسولان ابراهیمی، بهترین و والاترین نمونه‌های انسان بندباز هستند.
چرا که پل صراط را به راحتی آب خوردن میگذرند !
نوشته‌هایِ مرتبط:
رندیهای ملانصرالدین در کورمالی
الله آآ ! چی میشد مردها هم مرد بودن، هم زن !
اون وقت مردها میتونستن بزان !
دیگه نیازی به زنها نداشتیم.
اینطوری یکباره یطوری از شرّ اونا خلاص می‌شدیم !
نوشته‌هایِ مرتبط:
« کُشتن ، آسانترین کار انسانی بوده است ، از این رو دو گونه خدا یا اخلاق بوجود آمده‌اند. یکی برای جلوگیری از این کار بسیار آسان ، می‌گوید ، آنگونه بکُش که من میخواهم ، طبعا کشتن را کنترل پذیر و محدود به فرمان خود میسازد. دیگری ، برای جلوگیری از این کار آسان ، می‌گوید که نکُشتن که سخت‌ترین کار است ، برترین هنر است. و انسان دوست داشت ، کاری بسیار دشوار بکند تا هنرمند باشد. ولی کِشِش درونی به کشتن ، ترجیح میدهد که به میل و فرمان خدا بکشد ، چون هم میکشد و هم در کشتار ، فضیلت (هنر) دارد. قاتل ، میخواهد خدا هم باشد. انسان درنده ، در درندگی ، خود را خدا میسازد. وقتی همه مردم را بتوانی بکشی ، خدا میشوی. و این اصل ، در فرهنگ ایرانی ، فلسفه ضحاک بود. »
منبع :
منوچهر جمالی ، بخشی از کتاب : تخمه ی خود زا یا صورت خدا ، انتشارات کورمالی ، لندن ، اکتبر ۱۹۹۶ ، ISBN 1 899167 85 4 . برگ ۱۰ از این کتاب را ببینید. برگرفته از وبگاه فرهنگشهر ، بخش کتابها.
نوشته‌هایِ مرتبط:
کورمالی 