« اندیشه [ای] … در چکاد کوه »

« اندیشه ور ، یک اندیشه را در چکاد کوه می‌جوید‌ که اگر اندکی‌ از جا بجنباند تا بپائین دره میغلطد. آنگاه آن اندیشه ، هزاران سنگ دیگر را با خود از جا میکند و به همراه خود میکشاند. و آنکه نمیاندیشد ، با همان اندیشه در هامون و یا ته‌ دره ، کار دارد که اگر هم بغلطاند ، خودش به تنهائی اندکی‌ به پس و یا پیش میرود. »

منبع :

منوچهر جمالی ،بخشی از مقدمه کتاب : « سیاه مشق های روزانه » – بخش نخست ، با عنوان « چرا سیاه مشق » ، انتشارات کورمالی ، لندن ، ژولای ۱۹۹۵ ، ISBN 1 899 167 20 X . برگ ۴ از این کتاب را ببینید. برگرفته از وبگاه فرهنگشهر ، بخش کتابها.

نوشته‌هایِ مرتبط:

• « … واقعه‌ای روی نداده است. … »
• « من نمی‌توانم نقش آموزگار برای خوانندگان بازی کنم ، چون هنوز میاندیشم »
• « خواندن ، خوردن است … تا یک فکر را درست نجویده ایم نباید قورت بدهیم »
• « … باید افکار و عقاید خود را بسیار عمیق شخم بزنیم … »
• « بینش روشن و بینش آتشین »
• کورمالی کردن در تاریکی (۵) – « تجربه فریب خوردگی از یک خیالِ برانگیزنده ، ارزشمندتر از برخورد مستقیم با حقیقت است »
• « آیا تفکر و اندیشیدن واقعی در جامعه ما آغاز شده؟ »
• سه اصل ارزشمند اندیشه
• « خود را به مسائل مالیدن » [!]