« کسیکه در ترسیدن از یک قدرتمندی ، جواب اتهامات او را نمیدهد ، دلیل مجرم بودن او ، یا ندانستن اینکه جرمی ندارد ، نیست ، بلکه در پاسخ ندادن ، آن قدرتمند را تحقیر میکند. پاسخ دادن یک متفکر ، همیشه بیان احترامیست که او به سئوال کننده میگذارد. متفکر ، به آن سئوال (و طبعا سئوال کننده) ارزش میدهد. هر کسی که به سئوالی پاسخ داد ، به پرسنده ، احترام میگذارد. و وقتی به سئوالی پاسخ نمیدهد ، نشان آنست که به آن سئوال و آن سئوال کننده ارزشی نمیدهد. و هر قدرتمندی ، نیاز به آن دارد که دیگران به او ارزش بدهند. اگر او جواب هیچ کس را نمیدهد ، برای آنست که برای هیچکس ارزشی قائل نیست ، و اگر از همه جواب برای سئوالی که میکند ، میخواهد برای آنست که از همه میخواهد که احترام به او بگذارند. »
منبع:
منوچهر جمالی، تجربیات گمشده ، انتشاراتِ کورمالی، لندن، ۹ فوریه ۱۹۹۲ . برگِ ۱۲۶ از این کتاب را ببینید، برگرفته از وبگاهِ فرهنگشهر، بخشِ کتابها.
نوشته‌هایِ مرتبط:
- « دوام ملت ایران و سیمرغ گسترده پر »
- « در اصطلاحات دیگری ، سخن خود را گفتن »
- « ایرانی ، همیشه رند باقی خواهد ماند »
- « دیوی که سیاهست ، سرش سپید است »
- « معرفت ، سئوال است »
- « جهنمی را هم که خدا ساخته، میتوان تبدیل به بهشت کرد »
- آزمونِ ایرانی بودن در برابرِ اسلامی بودن، با سفر به بیش از ۱۱۰۰ سال پیش
- « متفکر و ملتِ مستقل »
- « نفرت از قدرت »
- « سؤالی که حکومت را متزلزل می‌‌سازد »
- « خود را به مسائل مالیدن » [!]
- آزردن هر جانی بدترین گناه است
- در کشور دروغها و فریبها زندگی جهنم است
کورمالی 