« تاریکی، خاموشی، آرامش، راز، از ضروریات زندگانی هر آفریننده‌ای هست. یک فکر یا یک جنبش سیاسی یا دینی یا حقوقی، در تاریکی‌ها به وجود می‌‌آیند و تا پدیدار نشده اند، راز و خاموشند و نیاز به آرامش دارند.
کسانی که فقط روشنائی و گویائی و جنبندگی و آشکارائی را میزان ستایش خود ساخته اند، میانگارند که هرچه ضد این ویژگیها هستند، منفور و شوم و شرّ هستند. اینها کسانی هستند که خود هیچگاه نیافریده اند یا جریان آفرینندگی را درنیافته اند. »
منبع:
منوچهر جمالی، بخشی از کتاب ریشه در زمین تیره ، ۲۴ ژانویه ۱۹۹۱ ، برگ ۱۶۰ از این کتاب را ببینید ، برگرفته از وبگاهِ فرهنگشهر، بخشِ کتابها.
نوشته‌هایِ مرتبط:
- کورمالی کردن در تاریکی (۶) – « باور ، ضد ایمان است »
- « انگشت روی زخم گذاشتن »
- « مدرنیسم بر ضد اصالت – رابطه مفاهیم مُد و مُدرن با تصویر ماه ، در فرهنگ ایران – آنکه ایرانیست ، ملّی نیست »
- « سوء استفاده از مفهوم تضاد »
- « جستن تخمه‌های گذشته »
- « جهان در آغاز به انسان آفرین گفت »
- « چه چیزی « بی معنا » ست ؟ »
- « گوهر ایرانی و نماد آتش »
- « بدونِ سوائق و التهابات و شهوات و قوای آتشفشانی در تاریکی‌های انسانی ، نمیتوان هیچ کار بزرگی کرد »
- « حقیقت را نباید خواست ، بلکه با ضد حقیقت باید پیکار کرد »
- کورمالی کردن در تاریکی (۵) – « تجربه فریب خوردگی از یک خیالِ برانگیزنده ، ارزشمندتر از برخورد مستقیم با حقیقت است »
- « در اصطلاحات دیگری ، سخن خود را گفتن »
- « معرفتهای ملانصرالدینی »
- « ارزش والای ضدّ انقلاب »
- « تجربه‌های دیو آسا »
- « آیا تفکر و اندیشیدن واقعی در جامعه ما آغاز شده؟ »
کورمالی 