خدا شدن

 .

می گفت خدا شدن ندانم – او نور و من ز استخوانم

گفتم که تو نور دیده هستی – در خویش اگر نظر ببستی

می گفت که او خلق مان کرد – ما هیچ و او هستمان کرد

گفتم که تو آفریده ای تو – هم او که آفرید تویی تو

برخیز و خداشدن خبر کن – از دانه برون آی و سفر کن

حق است هر آنچه می توانی – رود است هر آنچه می کشانی

نفرین بزرگ خریده ستی – با خویش اگر غریبه هستی

گیتی شدنت همان زمان است – خنده به لبت چو پهلوان است

فرشید پژاوند

.