سنجش رنسانس واقعی‌ اسلامی (چگونه اسلام رحمانی میشود ؟) و رنسانس ایرانی (جمهوری ایرانی) و ریشه هایشان


ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ اﺳﻼمی ﻭاقعی اﻳﺠﺎﺩ ﻳﻚ اﺳﻼﻡ ﺭﺣﻤﺎنی ﺭاﺳﺘﻴﻦ (کاری که امثال سروش و اصلاحطلبان می‌‌خواهند بکنند ،) ﻧﻴست ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﻛﻔﺎﺭ ﻣﻜﻪ از جمله  اﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ، اﺑﻮﺟﻬﻞ ، اﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ، اﺑﻮﻟﻬﺐ ، عبدالمطلب ، … اﺳﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﺵ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﻛﻔﺎﺭ ، ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ، ﺫﻧﺎﺩﻳﻖ و … اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﻼﻡ ﺭا ﻣﻴﺘﻮاﻥ ﺭﻭﺣﺎنی ﻛﺮﺩ. ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺷﻴﻂﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺰیستی ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ اﻟﻠﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﻼﻡ ﺭﺣﻤﺎنی اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ. ﭘﺬﺭﺵ ﻫﺒﻞ ، ﻻﺕ ، ﻣﻨﺎﺕ ، ﻋﺰی و ﺁﻳﺎﺕ ﺷﻴﻂﺎنی اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﻼﻡ ﺭا ﺭﺣﻤﺎنی ﻣﻴﻜﻨﺪ. ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻛﺎفی اﺳﻼﻣﺸﻨﺎﺳﺎﻥ اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩﻩ و ﭼﻪ ﻧﻤﻴﻜﺮﺩﻩ ﺳﺨﻦ رانده اند و ﻣﻮﺷﻜﺎفی ﻛﺮﺩﻩ اﻧﺪ. ﻧﻮﺑﺖ ﺁﻥ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛﻔﺎﺭ و ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩﻩ و ﭼﻪ ﻧﻤﻴﻜﺮﺩﻩ اﻧﺪ. بهترﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺳﻼﻣﻴﺴﺖ. ﺷﺎﻳﺪ ﺭاﻩ ﮔﺮﻳﺰﺷﺎﻥ اﺯ ﺩاﻋﺶ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻳﺰبینی ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻔﺎﺭ ﻣﻜﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ اﻳﻨﺒﺎﺭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﻜﻮﺏ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻔﺎﺭ ﺑﻠﻜﻪ اﺯ اﻳﻦ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ اﺳﺖ. ﺑﺮاﻱ ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ اﺳﻼمی ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﻛﻔﺮ، اﻟﺤﺎﺩ ، ﺷﺮﻙ ، ﺑﺘﭙﺮﺳﺘﻲ و … ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ اﺳﻼمی ﺑﺨﻮبی ﺣﻔﻆ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ ﻭﻟﻲ ﺑﺸﺪﺕ ﺯﺷﺖ ، ﻣﺴﺦ ، ﻭاﺭﻭﻧﻪ و ﻣﻨﻔﻮﺭ ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ ﺭا ﺑﺎﺯبینی و ﻣﻮشکافی ﻛﺮﺩ و ﺯﻳﺒﺎ ﺳﺎﺧﺖ و ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩاﺩ. اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻳﺒﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ اﺯ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻیی ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻋﻮاﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩاﺭﻧﺪ ، ﭼﺮا ﻛﻪ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺩاﻳﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭا ﺑﺮاﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺶ ﺯﺷﺘﺶ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ اﻧﺪ ﭘﺲ ﮔﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ و ﺫﻫﻨﺸﺎﻥ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ. ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﻗﺒﺢ ﻛﻔﺮ ﺭا ﻧﺰﺩ ﻋﻮاﻡ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻘﻴﻪ اﺵ ﺭا ﺧﻮﺩﺵ ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻴﺪاﻧﺪ و ﻣﻴﺮﻭﺩ.

از جهت دیگر ، ﻭﻗﺘﻲ ﻧﮕﺎﻩ اﻳﺮانی ﺑﻪ اﺩﺑﻴﺎﺕ غنی اﻳﺮاﻥ اﺯ ﺩﺳﺖ اﺩﺑﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻥ اﻓﺘﺎﺩ و ﺑﺠﺎی ﺭﻳﺰبینی اﺩبی ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺻﻔﺖ و ﻣﻮﺻﻮﻑ و … اﺯ ﺧﺮﺩ فلسفی ﺑﺮای ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻪ ﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻳﺮاﻥ اﺯ ﺁﻥ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ ، ﺁﻧﮕﺎﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ اﻳﺮانی (جمهوری ایرانی ، بر اساس اندیشه‌هایی‌ که توسط جمالی آفریده شده اند ،) ﻛﻢ ﻛﻢ ﻧﻤﻮﺩاﺭ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﺯﻫﻢ اﻳﻦ اﻳﺮاﻥ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ اﻳﺮانی ﺧﻮﻳﺶ ﺭا ﺑﺴﺎﺯﺩ و ﻫﻢ ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ اﺳﻼمی ﺭا ﭘﻴﺶ ﺑﺮاﻧﺪ.

نوشته‌هایِ مرتبط: