مردم نقش اندیشند، و گسترشِ آگاهی آنها با دیالکتیک خیال و خرد، شکل می‌‌گیرد. بیش از ۲ هزار سال است که این روندِ دیالکتیکی به انواع و اقسامِ لطایف الحیل، به دستِ دستگاه‌هایِ قدرتِ ضّدِ دینی و سیاسی، مختل شده است.
سانسور و قدرت، همزاد یکدیگر در تحقق‌ِ این امر بوده و هستند تا این روندِ دیالکتیکی و گسستن از کهنه و زایشِ نو و تازه را، از کار بیندازند.
هر نقشی در قالبِ داستان، اسطوره … ، بسته به دیدِ بیننده و زمان، خرد را به گونه‌ای خاص و دینامیک می‌‌انگیزد. منجمد کردنِ تصویر در برداشتی خاص از آن، از طرفند‌هایِ دستگاه‌هایِ قدرت سیاسی و دینی است تا بر گرده مردم سوار شده و حاصلِ دست رنجِ آنان را به یغما ببرند.
مردمِ ایران با طرحِ شیوه‌هایِ گوناگون، همواره به جنگِ اینگونه برداشت‌ها رفته است. حافظ، خیّام، فردوسی، عطّار، … و دیگرِ بزرگانِ این سرزمین، همچون شاعران، مجسمه سازان، بت تراشان، هنرمندان، …، اگر نیک بنگرید، در قالبِ شعر، داستان، معماری، لطیفه و حکایت، …، همیشه با پرداختِ درکی نو از اساطیرِ ایران، این دیدِ تک قطبیِ دستگاه‌هایِ حاکم را، حتا در شرایطِ خفقانِ مطلق، به چالش کشیده اند.
این ستیزِ مداوم، پهنه اش به زمانِ ما نیز رسیده است. سینماگران، نویسندگان، نمایشنامه نویسان، …، همواره در دشمنیِ مداوم با حکومتِ اسلامی پس از مصیبتِ ۱۳۵۷ بوده و هستند، و بابتِ آن هزینه‌هایِ سنگینی هم پرداخت کرده و می‌‌کنند.
دستگاهِ قدرت – دینیِ حکومتِ ملایانِ شیعه، وزارتِ ضّدِ فرهنگ و ارشاد اسلامی را به راه انداخته اند، و در کارِ سانسور و دستکاری و مسخ سازیِ نقش اندیشی‌ِ ایرانیان بوده و هستند. کنترلِ صدا و سیما و سینما را بدستِ خود گرفته اند تا با روندِ گسترشِ آگاهی‌ِ ایرانیان با نقش اندیشی ، تمام قد به مبارزه بپردازند.
جایِ بسی تاسف است که ملتِ ۷۵ ملیونیِ ایران، در زمانِ شکوفاییِ ارتباطات و اطلاعت، حتا قادر به پایه ریزیِ یک شبکه تلویزیونی غیرِ دولتی، یک روزنامه خصوصی، و یا ساختِ یک فیلم، و نوشتنِ یک رمان، نیستند.
این حقِ مسلّمِ ایرانیان است که بواسطه ی خشک اندیشی‌ِ عده‌ای ضّدِ دین و زندگی، و قدرت طلب، …، از آنان سلب شده است.
امید که نقش اندیشی‌ِ ایرانی هرگز نمیرد.
نوشته‌هایِ مرتبط:
- فرهنگ ستیزی دانسته یا ندانسته !
- «گامى از اسطوره بـسـوى فـلـسـفـه : « ديالكتيكِ خيال و خرد »»
- الله، بازیگر اصلی – فیروز نجومی
- ما تقسیم بندی به نام جهان تاریکی و روشنی نداریم !
- کورمالی کردن در تاریکی (۳) – «آگاهی نیمروزی» ؟ در برابر «کورمالی در سحر و سپیده دم و پگاه و بامداد و نیمروز و غروب و سرشب و نیمه شب و خوابگاه» ؟
- خرد ، سرمایه فلسفی ایران – جلد سوّم – جـمهـوری ایـرانی
- « معنای درست یلدا (ایل + دا) »
- دام حقیقت !
- کورمالی کردن در تاریکی (۲) – اصل بینش در فرهنگ ایران : جستجو در تاریکی
- هیچیک از نوشته‌هایِ سیمرغِ گسترده پر نبایستی دستمایه‌ای برایِ کینه توزی و دشمنی با دیگر فرهنگ‌ها قرار گیرند
- پیوندِ ناگسستنی و هیاهو بر انگیزِ آخوندها ( = روحانیون ؟!) و لات ها، چقوکشان و قلدر‌ها !
- آزادی، فقط از راه جنگ ملت با آخوند، بدست می آید
- در شکمِ روحانیون (!)، قدیسین (!)، علما (!) و رسولان (!)، هم باد، می‌پیچد !
- چند جمله نغز از عبید زاکانی – فرهنگِ ایرانی
- دین از دیدگاه فردوسی چیست؟
- وظیفه ما این است که به زرنگ ها تلنگر بزنیم که دوباره پهلوان شوند
- سلب مرجعیت ازگذشته
- ای مردمِ ایران … ! خود را به دستِ خود به هلاکت نیافکنید !
- کار فلسفه، زایانیدن حقیقت از مردمست، نه آموختن حقیقت به مردم و تحمیل حقیقت خود به مردم
- عاشورای ِسیمرغی را به «حسین»، نسبت داده اند !
- اکثرداستانهای ایرانی فلسفی هستند و دارای فلسفه بزرگی هم هستند
- انسان باید در زندگی پهلوان باشد
- «سیمرغ گسترده‌پر»
- مسئله جان (۰) – طرحِ پرسش
- یکپارچگی در به هم آمیختن و تار و پود شدن همه مردم ایران با هم است
- آخوندها، روشنفکران، اصطلاحات مدرن و اسلامهای راستین
- فلسفه ایران روی کشاورزی بنا شده است
- آزردن هر جانی بدترین گناه است
- در کشور دروغها و فریبها زندگی جهنم است
- پاسخ به آرزویی دور امید به پرسشی نزدیک دارد (۱) – جمهوریِ ایرانی یا اسلامی ؟
- کورمالی کردن در تاریکی (۱)
- زال زر یا زرتشت یا خرافات موبدان
- دشمن کیست؟
- این یک «انقلاب» نبود، بلکه «قادسیه دوم» بود
- آنان که از ضحاک توقعی بجز بلعیده شدن دارند، سخت در اشتباه هستند
- ما به رفتاری پهلوانانه نیاز داریم
- مساله احترام به عقایدِ اسلامیِ آخوندها
- قاعده بازی را باید عوض کرد
- باززائی ایرانی
- فلسفه ایرانی
- تنها راویِ آفرینش، نیرنگ و مسلخِ غریزه
- آفرينش و اصالت زندگي
- جهانِ مهر: جهانِ مبتنی بر پیوندِ جان‌ها
- بازی باید بهم بخورد
- مسئله
- درباره کورمالی
کورمالی 